سال قبل همين موقع ها ‚ تو پروفايل ام جلوي Favorite Quote يه جمله گذاشته بودم.Don’t belive non of what you hear, and half of what you see.آقائي پيام داده بود که:
«درست ، ولي بيشتر مردم دوست دارند دروغ بشنوند.» از اون موقع اين تو ذهنم موند. امروز عصر به وب لاگي که ديروز يکي از دوستان لينک داده بود سري زدم و بعدش تسلسل وار وب لاگ هاي بعدي. درستي حرف اون آقا برام اثبات شد. شايد دوست داريم چيزهائي رو که تو ذهنمونه ، از زبون يکي ديگه هم بشنويم و کاري هم به اين نداريم که تا کجا حرف هاي طرف درسته، و چه مقدارش ساخته پرداخته ذهن نويسنده هست.
در اين گشت و گذار به وب لاگ هائي هم رسيدم که خواننده زياد دارند. ولي خودمونيم هر چي بيشتر مي خوندم از دنيا بيشتر سير مي شدم. شايد من تو تهران نيستم و اين چيزا خيلي برام صقيله. شايدم خيلي تو دنياي خودم غرق هستم و به عبارت ديگه سرمو تو برف فرو کردم و از دنيا غافلم.
بعد يکي ۲ ساعت وبگردي جدا به اندازه يکسال احساس خستگي مي کردم.تا من باشم و دورتر از آسمون كوچيك وب لاگ هاي خودم پرواز نكنم. ديدم چيکار کنم تا تصاويري که تو ذهنم ساختم پاک شه. رفتم تو اتاقم و با خودم خلوت کردم به نجابت عشق پاك‚ محبت بي آلايش و نجابت گم شده افسوس مي خوردم. به خودم و به دنياي کوچيکي که دارم فکر مي کردم. ولي خوب خدا رو شكر كه هنوز مي شه آدم هائي رو پيدا كرد كه هنوز سبز هستند و روحشون رو به دنياي مادي تسليم نكردند.. به آدماي خوبي که مي شناختم فكر كردم. کسائي که دوستي باهاشون برام يه افتخاره. کسائي که وب لاگ هاشون رو مي خونم و دوست هائي که گه گاه با هاشون چت مي کنم. و اينكه آسمون ليست دوستان و وب لاگ هاي مورد علاقه من آبيه آبيه.
در اولين اقدام فايل ها و آدرس هاي سايت هائي رو كه رفتم پاك مي كنم. و سعي مي كنم تجربه امروز رو تو دورترين محدوده ذهنم جا بدم.
«درست ، ولي بيشتر مردم دوست دارند دروغ بشنوند.» از اون موقع اين تو ذهنم موند. امروز عصر به وب لاگي که ديروز يکي از دوستان لينک داده بود سري زدم و بعدش تسلسل وار وب لاگ هاي بعدي. درستي حرف اون آقا برام اثبات شد. شايد دوست داريم چيزهائي رو که تو ذهنمونه ، از زبون يکي ديگه هم بشنويم و کاري هم به اين نداريم که تا کجا حرف هاي طرف درسته، و چه مقدارش ساخته پرداخته ذهن نويسنده هست.
در اين گشت و گذار به وب لاگ هائي هم رسيدم که خواننده زياد دارند. ولي خودمونيم هر چي بيشتر مي خوندم از دنيا بيشتر سير مي شدم. شايد من تو تهران نيستم و اين چيزا خيلي برام صقيله. شايدم خيلي تو دنياي خودم غرق هستم و به عبارت ديگه سرمو تو برف فرو کردم و از دنيا غافلم.
بعد يکي ۲ ساعت وبگردي جدا به اندازه يکسال احساس خستگي مي کردم.تا من باشم و دورتر از آسمون كوچيك وب لاگ هاي خودم پرواز نكنم. ديدم چيکار کنم تا تصاويري که تو ذهنم ساختم پاک شه. رفتم تو اتاقم و با خودم خلوت کردم به نجابت عشق پاك‚ محبت بي آلايش و نجابت گم شده افسوس مي خوردم. به خودم و به دنياي کوچيکي که دارم فکر مي کردم. ولي خوب خدا رو شكر كه هنوز مي شه آدم هائي رو پيدا كرد كه هنوز سبز هستند و روحشون رو به دنياي مادي تسليم نكردند.. به آدماي خوبي که مي شناختم فكر كردم. کسائي که دوستي باهاشون برام يه افتخاره. کسائي که وب لاگ هاشون رو مي خونم و دوست هائي که گه گاه با هاشون چت مي کنم. و اينكه آسمون ليست دوستان و وب لاگ هاي مورد علاقه من آبيه آبيه.
در اولين اقدام فايل ها و آدرس هاي سايت هائي رو كه رفتم پاك مي كنم. و سعي مي كنم تجربه امروز رو تو دورترين محدوده ذهنم جا بدم.
