دوشنبه، آبان ۲۷، ۱۳۸۱
سردترين کلماتي رو که بلدي ، در جواب نامه کسي بکار ببري که روزي برات مهمترين بود.بدون هيچ احساسي. اونم خيلي کوتاه . بدون اينکه جتي حال ازش بپرسي. از خودت براش بگي ، البته اون چيزائي که ازت پرسيده . پايان نامه ، کار و حال بابا. خيلي مختصر و در حد رفع تکليف. يه عالمه حرف تو دلت سنگيني کنه ، يه عالمه تنهائي که بخواهي باهاش قسمت کني ، ولي نتوني...هيچي نگي و فقط براش آرزوي توفيق کني. تازه ايني مي شي که ديشب من شدم.
۸:۲۷ ب.ظ.
| لينک ثابت
وب لاگ هــا
شعر ، ادب
و عرفان
هنر و معماري
موسيقى و فيلم