دوشنبه، آذر ۱۸، ۱۳۸۱
دلت گرفته. ولي نمي توني گريه كني. مي دوني اگه گريه كني سبك مي شي. ولي بهتت زده و اشكا تو چشمت جمع شده ولي حسرت يه گريه تو دلت مونده . شايد نمي خواهي باور كني كه داري عزيزي رو از دست مي دي. عزيزي كه يادگاريه از گذشته هاي دور. از همين الان دلت برات تنگ شده. و فكر اينكه بدون اون چه خواهي كرد ‚ اصلاُ برات مفهوم نداره. وقتي ياد شيريني حرفاش ميافتي ‚ دلت مي خواد از سينه بيرون بياد. يا آه بلند مي كشي. بغض راه گلوت رو گرفته ولي بازم اشك ياريت نمي كنه.
۱۲:۲۱ بعدازظهر
| لينک ثابت
وب لاگ هــا
شعر ، ادب
و عرفان
هنر و معماري
موسيقى و فيلم