امروز خودكشي كردم, بعد دو سه بار سفر درون شهري و برون شهري و كلي با اين و اون سر و كله زدن, يك جا رو صد بار رفتن و اومدن, تونستم حدود 14 تائي امضاء از كارمندان شريف و زحمت كش دانشگاهمون بگيرم. بيشتر اين امضاها صرفاُ جنبه كاغذ بازي رو داشت و به نظر من كاملاُ عير ضروري, طرف حتي نگاه نمي كرد چي رو امضاء مي كنه. بگذريم(هنوز خستگي اش از تن ام در نرفته), ركورد رو شكستم و تمام كارهاي تسويه حساب رو انجام دادم. ولي فعلاُ كه هيچ مدركي بهم ندادند. گفتند شايد تا دوشنبه بتونند كاري بكنند. ولي من هم فردا و هم پس فردا ميرم تا بلكه بتونم وادارشون كنم كمي با سرعت كار منو راه بندازند.
بعد از نگارش: ممنون از ربل عزيز, كه آماري رو در مورد تعطيلي هاي ايران ارائه كردند. به گفته ايشون تو ايران 42% روزا به روزهاي تعطيل اختصاص داره. اين يعني چي؟؟؟
وب لاگ هــا
شعر ، ادب
و عرفان
هنر و معماري
موسيقى و فيلم