نازنیــن نگــار

چقدر خوشگل بود. خيلي وقت مي شد كه رنگين كمان نديده بودم. بارون نسبتا شديد امروز بهمراه خورشيدي كه هر از گاه ميومد و مي رفت رنگين كماني رو درست كرده بود كه تا به امروز نديده بودم. رنگين كمان معمولا كامل تشكيل نمي شه و به مدت خيلي كم قابل رويته, طوري كه ديده نديده محو مي شه. اما رنگين كماني كه امروز عصر تو آسمون نقش بست هم واضح بود و هم كامل. مدت زماني هم كه مي ديدمش حدود 15 دقيقه بود يعني در طي مسيرم تا كلاس. و شايد هم بيشتر از اون دوام آورد چون چند تائي از بچه ها كه رفته بودند ببيننش اونجا بوده هنوز. جالب تر از همه اينكه اين بار دو تا رنگين كمان با فاصله نه چندان دور از هم تشكيل شده بود.
حسي رو كه تو اون دقايق داشتم نمي تونم به خوبي توصيف كنم. از اينكه از زير يه طاق رنگي پر زرق و برق بزرگ كه شهر رو احاطه كرده بود رد مي شديم هيجان شده بودم و عين بچه ها شادي مي كردم. دور برم توي ماشين هاي اطراف مردم بي توجه به اين پديده زيبا رد مي شدند و من از اينكه مي ديدم بقيه نسبت بهش بي تفاوت هستند حرصم گرفته بود. خوبه كه دوربين توي ماشين بود و خوب تر اينكه داداشم ماشين رو مي روند و من فرصت كردم چند تائي عكس بگيرم. نمي دونم اين عكس ها بدرد مي خورن يا نه. شايد بتونم چند تائي عكس از رنگين كمان مردادي تبريز رو اينجا بذارم.

پ.ن. اگه خواستين عكس رو تو اندازه واقعي ببينين مي تونين روش كليك كنيد.