جمعه، مهر ۲۹، ۱۳۸۴
نه اينكه هميشه غمگين باشم. ولي بيشتر وقتهائي كه دلم گرفته مي نويسم. هيچ وقت نشده وقتي اوضاع روبراهه چند خطي بنويسم. نوشته هام اكثرا آه بوده و فغان. شكايه بوده و گلايه. اما اينبار از شادي مي نويسم. شايد اگه علت شاديم رو بگم, بخنديد و بگيد چه آدم الكي خوشي. پس نمي گم. فقط اينكه شادم و ممنون از خدا بخاطر اين دلخوشي.
۷:۲۳ بعدازظهر
| لينک ثابت
وب لاگ هــا
شعر ، ادب
و عرفان
هنر و معماري
موسيقى و فيلم